Kategoria: WARSZTAT (Page 1 of 3)

Tym razem bez żadnych obietnic. Nie, nie mam zamiaru od nowego roku dodawać wpis co najmniej raz w miesiącu, nie będę obiecywał, że zakończę rozpoczęte już projekty. O ile okłamywanie siebie jest wpisane w ludzką egzystencję to okłamywanie kogoś jest już nie w porządku :) Życie się toczy, mamy wiele planów i czasem zwyczajnie nie wyrabiamy się ze wszystkim. Strona po raz kolejny wisiała bez aktualizacji przez kilka miesięcy. Cieszy mnie jednak fakt, że w tym czasie otrzymywałem od was maile. Dzięki! Jadnak czułem że powinność nie została spełniona. Niech więc hobby pozostanie hobby, czyli odprężającą, niezobowiązującą zabawą. Bynajmniej nie opuszczę strony na rzecz warsztatowej samotni. Nadal będę wrzucał co ciekawsze zdjęcia i przemyślenia, dokładnie tak samo jak wcześniej. Przy czym nie będę Was okłamywał, że zacznę robić to regularnie :) Tyle słowem wstępu. Pora na kilka noworocznych przemyśleń. Swoją drogą, chyba tworzy się tutaj tradycja noworocznych wpisów o byle czym :)

Byznes is byznes
Jak pewnie pamiętacie, a przynajmniej część z Was, pracowałem zdalnie na pół etatu przy kompie. W tej kwestii nic się nie zmieniło… i wiecie co, polecam, szczególnie jeśli macie mnóstwo pasji, na które brakuje Wam czasu. 4 godziny klepania cyferek i tekstu da się przeżyć, a potem hop w gacie z bundeswehry i do warsztatu albo w teren. Ja oczywiście mogę sobie mędrkować bo mi się udało, zazwyczaj rzadko zdarza się możliwość pracy zdalnej, tym bardziej na niepełny etat. Świat się jednak zmienia i wydaje się że tego typu praca może być coraz bardziej popularna. Słowem… chcesz robić łuki, to naucz się roboty na komputerze. Kolejny paradoks łucznika :) Ot pomysł życie, jeden z wielu.

Skoro mowa o biznesie i pracy. Ponoć powstaje konstytucja dla biznesu. Ależ ja uwielbiam nowinki ze świata polityki! Do tej pory zachwalam brak telewizora na moim mieszkaniu. Dopiero po dłuższym czasie nieoglądania tego badziewia da się zauważyć jakie to wyżymaczki mózgu. Do tego stopnia, że niedobrze się robi od samego oglądania prezenterów. Dzikusem jednak nie jestem, mam internet i radio. O-la-boga! Nawet Netflixa mam :) Ale wracając do nowinek. Ponoć od tego roku rusza działalność nierejestrowana/nierejestrowa – prezenterzy jeszcze się nie zdecydowali. Otóż malutkie firmy które zarabiają poniżej 50% minimalnej krajowej (na ten rok ok 1 tys) nie muszą rejestrować działalności i nie muszą odprowadzać podatku. Czy ZUS naprawdę jest gotowy na „TAKI CIOS”? ;) Nie wiem. Nie wiem też na jakieś zasadzie ma się odbywać sprzedaż w firmach nierejestrowanych. Mimo to wstępnie jestem dość entuzjastycznie nastawiony. Widzę tu przede wszystkim bardzo duży potencjał dla ludzi, którzy zajmują się drobnym wytwórstwem. W końcu nie będą musieli ukrywać się w swych jaskiniach i wyjdą na światło dzienne. W końcu rzemieślnik który po godzinach klepie fenomenalne noże nie będzie musiał się bawić w konspirację, będzie mógł budować markę i otwarcie prezentować swoje wyroby. O zgrozo! Będzie mógł publicznie powiedzieć, że zrobi nóż na zamówienie. Jeden nóż za 1000 zł miesięcznie to naprawdę fajna premia do wypłaty pracowniczej. Rzecz jasna nadal nie jest to sposób na życie, jako jedyne źródło utrzymania. Choć ja sam nie chciałbym żeby robienie łuków było moją pracą i jedynym źródłem utrzymania. Jestem pewny że po 2 miesiącach znienawidziłbym robienie łuków. Trochę nie rozumiem ludzi którzy mówią ” najlepiej kiedy Twoja praca to też pasja”. Czy aby na pewno? Może w pewnym stopniu tak. Dla mnie praca to praca, ok można ja lubić, ale żeby praca była pasją którą kochasz przez te wszystkie przerobione godziny. Kiedy zaczynasz rozumieć że robisz to w sumie dla pieniędzy, a nie dla siebie? Ok… ale każdy ma swoje zdanie.  No nic, zobaczymy czy konstytucja dla biznesu wejdzie w życie. Zapis na temat działalności nierejestrowanej miał wejść w życie od 1 stycznia. Póki co brak konkretnych informacji. Jeśli się uda to kto wie, ziści się moje kolejne marzenie?

Marzenia są po to żeby je spełniać…
…a co kiedy wydają się tak złożone że boimy się, że zabraknie nam sił i chęci żeby je spełniać? Też tak macie? No jasne. Każdy ma marzenia i w większości boimy się za nie zabierać. Przecież to marzenia.. ich się nie realizuje. O nich się tylko mówi. To ja Wam powiem o swoich.

Sprawy bardziej osobiste pominę, budowę domu też. Choć mój własny drewniany domek z warsztatem wydaje się największym przedsięwzieciem jakie zamierzam zrealizować. W tej kwestii zarysowałem chociaż horyzont, droga nadal daleka. Jak już będę miał swój warsztacik we własnych 4 kątach chętnie będę przyjmował Wasze odwiedziny, bo kilka propozycji już było. Teraz jest to trochę skomplikowane. Czas pokaże, krok po kroczku. Te małe marzenia udaje się co jakiś czas realizować przy odrobinie samozaparcia (mam tu na myśli chociażby nasz projekt prehistoryczny, budowę liry korbowej, budowa gitary elektrycznej, uszycie samemu solidnej pary butów do reko, czy własna gierka komputerowa itd.). Teraz czas na coś nieco większego. W sumie prace rozpoczęły się już ponad rok temu, może dwa lata temu. Mam zamiar wydać własną grę karcianą. Jestem grafikiem i mam głowę do myślenia, więcej nie trzeba. Na dzień dzisiejszy mechanika jest w dużej mierze opracowana. Nadal prowadzę beta-testy z nieszczęśnikami, których spotykam na drodze. Najwięcej cierpliwości musi mieć moja żona. Dzielnie to znosi i sypie pomysłami. Moja! :) Gra oparta w pewnym stopniu o książki, które napisał brat. Będzie w klimatach wiejskiego fantasy ze szczyptą „śląskości”. Wydaje mi się, że 1/4 prac za mną. Jest mechanika, już całkiem dobrze grywalna, choć jeszcze potrzeba trochę szlifu. Następnie trzeba opracować całość merytorycznie i graficznie. To ostatnie będzie największym wyzwaniem. Na dzień dzisiejszy jest ponad 150 kart do zilustrowania. Uwierzcie mi jest co robić, ilustracje trzeba najpierw wymyślić, sam pomysł czasem zabiera więcej czasu niż rysowanie. Im gra była coraz bardziej rozwinięta tym bardziej zaczynałem się zastanawiać nad platformą craftfundingową typu wspieram.to lub polak-potrafi. Jest to całkiem spore przedsięwzięcie, ale daje największe szanse na profesjonalną realizacje projektu. Nie wiem czy znajdą się darczyńcy, ale liczę optymistycznie, że tak. Aktualnie bije się z myślami czy startować już w tym roku. Oznaczałoby to rezygnację z wielu innych rzeczy, w tym łuków. Ale jestem coraz bliżej myśli, że jeśli nie teraz to nigdy. Pewnie za rok pojawi się coś jeszcze ważniejszego do zrobienia. Także czas spiąć pośladki i po prostu zacząć działać. W może być jeszcze mniej wpisów niż w zeszłym roku. No cóż, coś za coś. Ważne żebyście wiedzieli że to nie tylko z powodu mojego lenistwa :)

Tak to wygląda w wersji testowej… zdjęcie chyba sprzed roku :)

Co do gry plany są następujące. Do końca wiosny chciałbym przygotować wszystko co potrzebne, żeby wystartować na platformie craftfundingowej i z początkiem wakacji ruszyć. Jesień/zima to będzie czas na realizację. Myślę, że nagrody przy finansowaniu będą dość atrakcyjne. Może nawet łuk na którymś progu? Pewnie nie raz poproszę Was tutaj o wsparcie. Będę uderzał na wszystkie fronty. Grunt to mieć wizję i wskoczyć w nurt. Albo dopłyniemy albo wyrzuci nas gdzieś po drodze na brzeg.

Tym razem nie będę się specjalnie rozpisywał, przy okazji startowania z żebraniem na pewno pojawi się szerszy opis, a w między czasie mam wielką nadzieję, że nowe łucznicze wpisy. Niebawem powinien się pojawić jeszcze jeden nie-łuczniczy, na temat naszej sauny z bali. Grzejemy się tam już drugą zimę a dokumentacji brak.
Dzięki za uwagę,
Pozdrawiam i spełnienia marzeń w nowym roku :)
Tomek

PS. Na zdjęciu tytułowym Floki. Nasz futrzak, który nie pozwala żebym się nudził. Kocha was wszystkich, uwierzcie mi :)

No i znowu nie było mnie kawał czasu. Miał pisać częściej, a na stronie przeciąg jak w starej stodole. No cóż… chciałbym napisać że nie miałem czasu ale to marne wytłumaczenie. Już bardziej sensownie brzmi fakt, że nie miałem za bardzo o czym pisać. Od wiosny miałem dosyć poważny przestój i bardzo rzadko gościłem w warsztacie. Poza tym sezon letni jakoś nie zachęca do siedzenia w piwnicy z patykami. Czy ja się tłumaczę? Hm… bynajmniej nie mam zamiaru. Mimo to chciałbym krótko opowiedzieć co takiego ostatnio miało miejsce w moim życiu (pieprzony exhibicjonista).

Możliwe, że z poprzednich wpisów wiesz, że kupę czasu spędzam przy komputerze, to moja praca. Rano wstaję z łóżka zakładam papucze wykonuję 15 kroków w stronę komputera. Odpalam machinę i naliczam kolejne dupogodziny. Tak, pracuję zdalnie. Powiesz, że praca marzeń? Też tak myślałem…
Żeby nie było… lubię komputer, lubię pracę przy komputerze, w końcu taki zawód sobie wybrałem. Z czasem jednak poczułem ogromny dyskomfort fizyczny i psychiczny. Roślina w doniczce, którą czasem wystawia się na balkon to dobre porównanie. Najgorsze było chyba to, że nie miałem obok innych roślinek. Zdalna praca przy komputerze ma to do siebie, że brakuje bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem. Brakowało mi ludzi, którym  mógłbym poopowiedać debilne kawały, brakowało mi też „rzeczywistej” fizycznej pracy. Chyba już taki jestem, że muszę ciągle w czymś dłubać…nos niestety już odpada. Wiedziałem, że muszę coś z tym zrobić…nie wiedziałem tylko kiedy i jak. Czułem,że prawdziwe życie ucieka mi miedzy palcami.  Kryzys się pogłębiał, a na horyzoncie pojawiła się dodatkowa atrakcja – wesele (moje rzecz jasna).

Wesele jak to wesele, wielkie zmiany i dużo przygotowań. Super sprawa, ale szczerze…pierwszy i ostatni raz. Głowa boli od ilości pierdół do załatwienia i zapłacenia. Między innymi z tego też powodu nie było czasu na łuki. Ostatecznie nie zmieniłem tylko stanu cywilnego, ale także miejsce zamieszkania. Ah, te nieprzespane noce… żona czy warsztat… warsztat czy żona… warsztat i żona… tylko jak? (pozdrawiam kochanie! :D ) Na dodatek przeprowadzać się do miasta??? Gdzie bedę strzelał? Na trzepaku? Przecież wszystkie oblegane są przez dzieci. Trochę obawiałem się o przyszłość mojej pasji, ale jak zwykle udało się wypracować całkiem przyjemny kompromis. Nie mam warsztatu i wynajmuję mieszkanie ale… nie w mieście, a na obrzeżach, do domowego warszatu mam zaledwie 15km, a nasza kamieniczka ma pokaźny ogród. Kiedy byliśmy oglądać mieszkanie i zobaczyłem ogród już chciałem wykręcać z palca krew i podpisywać cyrograf… ze 30m, istna strzelnica. Wiedziałem, że nic lepszego nie znajdę. Dodatkowo mam bliżej do indiańskiej wioski Mato gdzie razem z Kikanem sporo działamy.  Przy okazji wesela postanowiłem, że bedzie to dobry moment na zmiany w pracy. Jak już zmieniać to wszystko za jednym zamachem.

Tutaj kwestia nie była już tak prosta. Pierwsze z czego musiałem zrezygnować to całkiem przyjemne zarobki. Nie było to szczególnie trudne. Zawsze powtarzalem, że lepiej być trochę biedniejszym, ale szczęśliwszym. Dobra, dobra… ale teraz trzeba płacić za chałupę, za prąd, za wodę, za gaz, za internet… Pewnym było, że potrzebowałem stałych zarobków. Możecie sobie darować komentarze typu: „dlaczego nie założysz własnej firmy, masz świetne warunki i pomysł na biznes łuczniczy”. Ależ oczywiście, że mam śwetny pomysł i warunki, ale nie w Polsce, wybitnie nieprzyjaznym kraju dla małych przedsiębiorstw. Ten chory kraj nie pozwala człowiekowi godnie zarabiać na własny rachunek. Szkoda w ogóle gadać bo temat oklepany, a ja już nie raz kombinowałem jak zgodnie z prawem założyć firmę, nie zbankrutować, ba… nawet się z niej utrzymać. Nie da się bez kombinatorstwa. Co ciekawe powstały już dwa amatorskie biznesplany, jeden jeszcze za czasów mojego liceum albo nawet gimnazjum, drugi na studiach żony. Oba cieszyły się całkiem sporym zainteresowaniem ;) Rzemiosło łucznicze samo w sobie nie jest idealnym biznesem. Łuki klejone owszem, ale naturalne to już problem. Trudno o stały dostęp do surowca odpowiedniej jakości. Trzeba szukać okazji, żeby znaleźć dobry materiał, a nie na tym biznes polega. Dobrym wyjściem jest eksport na zachód, ale póki co nie chcę się w to angażować. Poza tym wydaje mi się, że kiedy nie traktuję łuków jako pracy zarobkowej, czerpię z tego o wiele większą przyjemność. Mogę bez pośpiechu i stresu bawić się z drewnem.

Dużo tekstu bez zdjęć to kiepski pomysł. Coś trzeba wrzucić, a skoro już o mnie mowa… w tym roku wziąłem udział w pierwszym turnieju i wyszło całkiem fajnie :)

Tak więc własna działalność jako źródło stałego dochodu odpada. Może poszukać nowej pracy? Jako grafik komputerowy? Okolica nie obfituje w ciekawe propozycje na tych stanowiskach. No i nadal będę siedział 8 godzin przy komputerze, no może czasem pogadam z klientem, pobawię się drukarką albo tym co wypluje. No i te durne kalendarze dla firm… ogłupiałbym całkiem  szybko. Zawsze marzyłem o pracy jako koncept artysta przy grach komputerowych, ale chyba za późno żeby tworzyć portfolio. Długo myśałem co tu zrobić, aż pewnego dnia mnie oświeciło. Połowa etatu! Idealny środek. Jest stały dochód i sporo wolnego czasu na inne zajęcia. Długo zbierałem się do rozmowy z szefem. Tworzymy mała dwuosobową firmę, więc nasze stosunki są bardziej koleżeńskie. Każdemu polecam takiego szefa, zero stresu, wszystko jasne, brak korporacyjnych cyrków ( Michael, jeśli czytasz to pozdrawiam i dziękuję :) ) Choć tu może być problem w postaci bariery językowej…ah zapomniałem powiedzieć, że nie pracuje w polskiej firmie (w tym miejscu pozdrowienia dla naszego rządu). Bałem się, że jak usłyszy o moim pomyśle to powie 8 godzin albo w ogóle i klops. Spotkałem się jednak z pełnym zrozumieniem, za co jestem bardzo wdzięczny. Pierwszy tydzień miał być próbny, no i okazało się, że w sumie jemu też tak bardziej pasuje. Udało się! Kolejny złoty środek! Są stałe zarobki, jest czas na pracę fizyczną i moją pasję. W wolnych chwilach podajemuję się różnych zajęć, czasem siedzę z młotkiem na dachu, czasem renowacja mebli (dzieki Kikan). I powiem Wam, kiedy tak wbijam te gwoździe na dachu, ani razu nie pomyśłem: „czlowiek studiował przez 5 lat żeby teraz w zimnie młotkiem trzaskać”. Tam na tym dachu czuję, że żyję :) Są ludzie, którym jest komfortowo cały dzień za biurkiem, ja chyba do nich nie należę.

Tak by to w skrócie wyglądało. W efekcie mam mniej kasy, jestem bardziej zalatany, a przede wszystkim szczęśliwszy. O to chyba chodziło :) Po co o tym wszystkim piszę? Nie wiem, może to trend obecnej generacji, który wzbudza niepohamowane pragnienie upubliczniania się w sieci. Może mam nadzieję, że ktoś z Was też ma podobne problemy egzystencjalne i wyciągnie jakaś lekcję (złoty środek! – sprawdza się w każdej dziedzinie). A może poprostu chiałbym nawiązać większą wieź z Wami. Bo okazuje się, że ktoś to czyta i nawet czeka na kolejne wpisy (dziękuję i pozdrawiam Wiola).

W związku z tym, że teraz mam nieco więcej czasu postaram się przygotować jakieś sensowne artykuły o rzemiośle. Idzie zima, a zima to długie wieczory, a długie wieczory to czas na łuki ;) Chiałbym także poszerzyć moją stronę o nowy dział, który nie będzie scricte o łukach, ale o naturze, wyprawach, obozowaniu… czyli o tym co misie lubią najbardziej  :)

Pozdrawiam!
Tomek

Zapraszamy wszystkich pasjonatów łucznictwa na drugi turniej w wiosce idiańskiej MATO – 16.07.2016!

Turniej ma luźny charakter. Nie wymagamy super sprzętu,  stroju, a nawet umiejętności strzeleckich. Wszystko czego potrzebujesz by wziąć udział w turnieju to łuk, minimum 6 strzał i nagrodę wartości ok 20zł. Nie masz łuku? Pożycz od kolegi albo zabierz swojemu dziecku (albo razem z dzieckiem).
O co chodzi z nagrodą? Każdy uczestnik przywozi nagrodę, może być kupiona, może być zrobiona, liczymy na Waszą inwencję. Ważne by szacunkowa wartość upominku wynosiła ok. 20zł. Tym oto magicznym sposobem KAŻDY uczestnik dostanie nagrodę! Z puli nagród każdy wybierze coś dla siebie. Zaczyna pierwszy w rankingu, kończy ostatni. Więc na pewno nie wyjedziesz z pustymi rękoma! :)

PROGRAM:
14.00-15.00 Zapisy i możliwość przetestowania łuków na chronografie
15.00-16.00 Strzelanie treningowe
16.00 Turniej łuczniczy

Po turnieju ogłoszenie wyników, rozdanie nagród i wręczenie zwycięzcy pucharu przejściowego
Jeśli będą chętni i czas – bitwy łucznicze na pacyny
Testy strzelania flight
Ognisko
Możliwość noclegu w idiańskim Tipi

DYSCYPLINY W TURNIEJU:
– strzelanie do tarczy 15m i 25m
– trasa z elementami strzelania 3D (zwierzęta 2D i 3D, różne pozycje strzeleckie, strzał parabolą, strzelanie na czas)

KATEGORIE:
1. Łuki tradycyjne
2. Hunter i sportowe (bez celowników)
(w obu kategoriach obowiązują strzały drewniane, dopuszczamy plastikowe nasadki)
Turniej odbędzie się niezależnie od ilości uczestników i pogody. Trzeba mieć na uwadze, że turniej bedzie odbywał się na otwartym powietrzu. W kryzysowej sytuacji indiańskie tipi jeszcze stoi.  W tym roku turniej organizujemy w znacznie bardziej przyjemnym miesiącu, mamy dłuższy dzień i wyższe temperatury. Celem turnieju jest rozpowszechnienie łucznictwa w okolicy, a przede wszystkim zawarcie nowych znajomości.

Po turnieju grzejemy się przy ognichu i pieczemy żarło. Prowiant prosimy zabrać ze sobą, jakość i ilość według uznania. Najważniejsze, to zabrać ze sobą jak najwięcej pozytywnej energii.
Miejsce: teren wioski indiańskiej Mato w Tworkowie obok Racibórza, woj. śląskie
Więcej informacji i wstępne zgłoszenia pod numerem: 691298331